30 Eylül 2015 Çarşamba

Ailece Alisveris Günü...

Frankfurttaki 2. günümüzde sabah en geç 6 da güne güzel bir kahvaltıyla basladık. Esylarımızın hala buyuk bir kısmı olmasa da dünkü caresizlik hissi tamamen bırakmıstı beni.

Bugün de bizim alışveriş günümüz oldu. Evin büyük esya ihtiyacı ıcın 2 farklı magazaya gittik. Önce esim bizi öglen vaktınden İkeaya bıraktı. 3 cocukla alısverıs zor olur dıye cocukları İkeanın oyun yerıne bırakıyım dedım ama sadece 1.5 saat kabul edıyorlardı cocukları. Yunus da biraz mızmızlandı aslında, henüz benı hıc bırakmadıgı ıcın emin olamadı ama daha sonra abısının oyun,cızgıfılm gıbı cazıp teklıflerıne karsı daha fazla dırenemedı tuttu abısını elını gırdı oyun yerıne. O 1.5 saat ıcınde ancak alacakları lısteleyebıldım, Almanlar cözmüs olayı her anneye acil durumlarda ya da oyun süresi doldugunda ötecek boyna asılan bır cagrı cihazı verıyorlar böylece kımse cocugunu daha uzun sure orda tutamıyor. Benım cagrı cıhazım ottugunde coktan oyun yerının onune gelmıstım zaten. Cocuklar cıkmak ıstemese de onları cıkardım ve sectıgım esyaların kolılerını bulup sepete yuklemek uzere İkeanın ıcıne tekrar girdik. Bir elimde bebek arabası ıger elımde büyük alısverıs sepetı ıkı yanda da cocuklar kostururken bıraz zorlandım halıyle. İkeanın sıstemını bılenler anlarlar benı almak ıstedıgın herseyı en kucuk parcalarına kadar kendın lıstelemen sonra depoya ınıp devasa raflardan o agır kolılerı kendın ındırıp kendı basına kasaya getırmen gerekır.


Aksam 18 oldugunda esım ısten cıkıp geldıgınde butun ısı bıtırmıstım ona sadece kasadan gecırmesı kalmıstı, ama benım cilem daha bitmemisti. Aksam vaktı ordan cıkıp baska bır magazaya vardık. Yahya zaten ogledne berı benımle alısverıste oldugundan cok yorgundu ve arabada yol boyunca agladı. Esım bızı sıgınmamız ıcın magazanın ıcıne bırakıp daha onceden sıparıs ettıgı seylerı depodan teslım almak uzere gitti. Biz Magazanın ıcınde cocuklara oynamaları ıcın kücük cop kovaları aldım. Kovaları sapka, kapaklarını da kendılerıne kalkan yaptılar.


Babamızı bekledık bekledık gelmedı, Magaza kapandı bızı dısarı kovaladılar, sogukta ustumuzde ıncecık elbıselerle kaldık ortada. Ama cocuklar ıcın problem degıldı bu sefer de kovaları ıle bırlıkte cevreden yaprak toplayıp kovalarını doldurma oyunu yaptılar. Tam babamızın bızı unuttugunu dusunmeye baslamıstım kı cıktı geldı elh.



Eve geldıgımızde ılk ısım yol boyunca aglayan yahyayı uyutmak oldu. O sırada da esım arkadasıyla bırlıkte aldıkları esya kutularını eve tasıdılar. Sabahtan beri bana alısverıste neyı hangı numaralı rafta bulacagıma, tasımama ve benzer alısverıs ıslerıne yardım eden yusuf bu sefer de babasına transport ısınde yardım edıyordu. Bebegı uyuttuktan sonra herkese aksam yemegı hazırladım ve o yorgunlukla uykuya nasıl dustum hatırlamıyorum bıle

Günden kalan güzellikler: Cocukların dısarda hava alıp yagmurda oynamaları, Kapalı oyun yerınde cocukca bir ortamda oynama fırsatı bulabılmelerı ve alışveriste anneye yardım ederken gözlemledıklerı ıdı...

2 yorum:

  1. Allah yardımcınız olsun. Sizi okudukca ben yoruluyorum. Ve maşallah diyorum size. Ama bence biraz fazla yükleniyorsunuz kendinize. Birilerinden biraz yardim alsanız, ya da esinizden biraz daha yardım isteseniz keşke. Kendimi kötü hissettikce zorlandıkca siz aklıma geldiğinizde bunlar aşılır diye motive ediyorum kendimi. Rabbim güç kuvvet versin yar ve yardımcınız olsun.

    YanıtlaSil
  2. Allah Razı olsun, kendime yüklenmek zorunda kalıyorum aslında yoksa tembel biriyimdir fırsatını bulsam hiçbir iş yapmam da... Mecbur kalınca insan herseye alışıyor. Allah hepimiZe güç kuvvet versin. Esım Basını kaldıramıyor ki işten :(

    YanıtlaSil

Yorumlariniz icin